Altijd in mijn hart,mis je nog steeds.Je bent elke dag bij me.(n zilveren ring die je me ooit had gegeven)Ik heb je nog n paar keer kunnen helpen als je n aanval kreeg,maar die fatale avond dus niet.Lieve Maaike rust zacht en tot weerziens.Luv ya!xxx

Ik mis je Ik mis je als ik naar de hemel kijk en de wolken zo zie jagen. Denk ik met liefde terug aan jou, al heb ik nog vele vragen. Ik mis je hier op aarde Ik mis je, het doet nog steeds pijn En ik zou nog heel graag even jouw grote zus weer willen zijn. Het is vandaag precies 6 jaar geleden op dezelfde dag... Vrijdag 26-09-2008/26-09-2014

Een heel raar moment dit. Ik heb met Maaike in de klas gezeten op de osb. Sinds het examen nooit meer contact met haar gehad maar dat had geen specifieke reden. Ik woonde aan de andere kant van de stad dus zo ging dat. De afgelopen tijd kwam zo om de een of andere reden in mijn gedachten en ik heb haar al eens gezocht op Facebook maar tevergeefs. Nu ging ik haar naam googelen en zag ik dit verdrietige bericht. Ik ben verbijsterd. Bij het zien van de foto's herinner ik me haar weer helemaal. We brachten altijd de pauzes door samen op school. Dan zaten we ergens achteraf met z'n tweeën en aten veel snoep. Ik ben ook nog wel bij haar thuis geweest en kan me jullie ouders nog herinneren. Jeetje wat is dit gek te lezen dat ze er al zo lang niet meer is. Ik wil jullie mijn medeleven tonen. En het is bijzonder dat ik zo nu en dan aan haar moest denken....vast een teken dat ze er op een bepaalde manier nog is. Grote groet van lynet de graaf

Vandaag zou mijn zusje Maaike 39 jaar zijn geworden.... Lievie, gefeliciteerd! Heb de afgelopen dagen veel aan je moeten denken... Ben langs je huisje in Amsterdam gekomen en het ballet Giselle gezien en weer even moeten terug denken aan het tragische ongeluk wat je toen kreeg terwijl ik als klein meisje mee danste met HNB in dat zelfde ballet... De wereld draaide gewoon door, terwijl het voor ons toen helemaal even stil stond... En nu bijna alweer 4 jaar geleden, het slechte nieuws dat je was overleden waarvan 28 jaar geleden daar de oorzaak van was... Mis je!

De jaren 1973 tot die 21e juni in 1983 waren hele fijne jaren met veel vrienden en vriendinnen, leuke dingen doen ook stiekeme. Ik had allerlei hobbies zoals zwemmen rollerskaten en volksdansen, maar het allerleukste was toch wel zwemmen en ponyrijden. Tot die dinsdag de 21e juni, die datum vergeet ik nooit want dat is de verjaardag van mijn aller, allerbeste vriendin Wendy. Maar die had ze al eerder gevierd en die dag was ook mijn rijles. Op de ponyclub waren we ingedeeld en ik zat op Flicka. We zouden een buitenrit maken maar Flicka houdt ervan om er vandoor te gaan, dus die galoppeerde opeens keihard weg van de groep, dus vroeg ik Ineke de leidster of ik niet op een andere pony mocht, maar niemand anders paste op Flicka, ik was de jongste en kleinste en de anderen waren ouder en meer ervaren. Dus kreeg ik in de bak les van Ineke. De les zelf kan mij niet meer herinneren. Na de les de pony verzorgd en op de fiets snel naar huis; moest eerst een heuvel oversteken een heel eind rechtdoor tussen de ommmuurde tuinen van de huizen door, daar een redelijk brede doodlopende weg oversteken, ik reed heel snel op mijn nieuwe sportfiets, keek naar links, niks verkeer, rechts niks weer links. Er stond aan de rechterkant wel een verkeersbord met pasop overstekende fietsers, maar door de struiken kon je dat niet goed meer zien. En juist van dat doodlopende stuk kwam een auto met wat later bleek uit remtesten van ongeveer 60 km p/uur. Die auto raakte mijn achterwiel en mijn fiets en ik vlogen door de lucht eerst op de motorkap en daarna rolde ik van de motorkap op de straat, mijn haar zat vast in het achterwiel en scheurde met een stukje huid eraan af. Verder rollend kwam ik met mijn achterhoofd op de stoeprand terecht. Door die klap was ik meteen in coma maar dankzij getuigen weet ik nu dus hoe het allemaal is gegaan. In de ambulance begon mijn hart weer te kloppen, maar ik werd niet wakker. Mijn schedeldak was gebroken en schedelbasis ook, verder zwaar gekneusde hersenen. Ik werd naar de kinder ic van het AMC (Academisch Medisch Centrum Amsterdam) gebracht en daar lag ik dan, overal stangen met toeters en bellen en zakken infuus. Na 2 weken werd ik weer een beetje wakker. Ik kreeg veel visite, natuurlijk pa en ma en mijn zus die soms even weg ging om te plassen en snel weer terug was, maar dan dacht ik dat ze weer opnieuw gekomen was want dan was ik alweer vergeten dat ze er al was. In die tijd dat ik in coma lag gebeurde er ook iets wonderlijks. Ik was metal die draden 's morgens vroeg een keer uit bed gevallen. Op dat moment werd mijn moeder wakker en ze 'zag', droomde dacht ze dat ik uit bed viel precies zoals het gebeurde. Ze belde toch maar... het ziekenhuis en inderdaad wat bleek het was waar, ik was uit bed gevallen Nou dat was weer snel opgelost. Naschrift: het heeft heel lang geduurd voordat Maaike weer "hersteld" was. Hoewel genezen is ze nooit meer de Maaike van voor haar ongeluk geworden. Ze was een heel pienter meisje, dat in de hoogste niveaugroep van haar klas zat. Na het ongeluk moest ze opnieuw leren rekenen, lezen en schrijven buiten al die andere sociale vaardigheden. Ook ponyrijden durfde ze niet meer. Het heeft jaren geduurd voordat ze dat weer zelfstandig deed. Ook heeft ze t.g.v. de hersenkeuzing epilepsie overgehouden die naar mate ze ouder werd steeds heftigere aanvallen gaf, voornamelijk na voor haar veel stress of drukte om haar heen. Uiteindelijk is ze daar tijdens haar slaap aan gestorven. Mamma

De wereld draait door en ongemerkt zijn we zo jaren verder. Het verdriet slijt maar kan ook onverwachts toeslaan. En toch gaan we stap voor stap vooruit, ongemerkt geef je het een plekje, maar het lijkt wel of er door het verstrijken van de jaren minder over diegene die we moeten missen gepraat wordt. Terwijl het besef van nooit meer juist nu echt tot je doordringt. Mijn zoon die als alles goed gaat over een half jaar op zichzelf (met zijn vriendin) gaat wonen. Tamara die dit jaar examen moet gaan doen. Dit alles maakt Theo niet meer mee, en dat doet mij af en zoveel verdriet, dus kan me heel goed voorstellen dat jij dat ook hebt. Dat nooit meer is zo definitief en oneerlijk Veel sterkte en ik begrijp hoe je je voelt liefs monique

Hee lievie, Het is al weer 2 jaar geleden dat je ons verliet. Ik mis je nog elke dag! De momenten wanneer ik het heel moeilijk heb, is als er mensen bij ons in de zaak komen en spreken over zusjes.... wat ze allemaal met elkaar meemaken... Ik moet dan slikken en diep adem halen om niet te huilen, maar diep van binnen huil ik. Jou tijd was nog lang niet daar. Soms wordt ik boos, omdat je zo stront eigenwijs was. En terwijl ik deze woorden opschrijf, weet ik dat je het zelf helemaal niet erg vind. Je kende de wereld al aan de andere kant en je zei zelf dat het helemaal niet erg was. Hope to see you again in the next life time! Liefs, Je grote zus

Het juiste verhaal Ze kreeg door het ongeluk op 11 jarige leeftijd op latere leeftijd epileptie. Daar kreeg ze wel medicijnen voor maar die moesten steeds worden aangepast. De epileptische aanvallen werden steeds heftiger. Maaike had nog met mijn moeder op donderdag middag 25 september nog gebeld dat ze een nieuwe functie had gekregen en dat ze het heel spannend vond. Ze hebben nog moeten lachen dat ze promotie had gemaakt en maakte daar nog grapjes over. Wel bracht dit voor Maaike veel spanning met zich mee. Spanning samen met epileptie is een hele slechte combinatie! Wanneer Maaike veel last had van spanning kreeg ze ook altijd een aanval. Waarschijnlijk heeft ze die bewuste nacht op 26 september 2008 in haar slaap een aanval gekregen en is daar aan overleden. Haar koppie kon het niet meer aan. Het is iedere keer een klap op je hersenen en dat moet ook weer goed hersteld kunnen worden... De volgende dag zou ze op de nieuwe afdeling gaan beginnen. Ze werd ook begeleid door een begeleidster, maar die was die dag buiten de werkplek aan het werk en er is toen niet opgemerkt dat Maaike helemaal niet was komen opdagen. En op de oude afdeling dachten ze dat ze op de nieuwe afdeling was en andersom ook... Het weekend is toen begonnen en maandag 29 september werd ze op haar werk pas gemist. Mijn ouders zijn toen gebeld dat Maaike niet was komen opdagen. Mijn moeder heeft haar toen een paar keer geprobeerd te bellen, maar ze nam niet op. Daarna heeft ze een vriend van Maaike, John gebeld en mijn man Frank, die werkte net in die tijd in Amsterdam. Zij zijn toen naar haar woning toe gegaan, maar konden niet binnen komen omdat de sleutel op de deur zat. De politie is toen gekomen samen met de brandweer en die zijn toen via het raam aan de buitenkant naar binnen gegaan. Daar troffen ze Maaike levenloos aan. Ze bleek al een tijdje dood te zijn. Frank en John hebben haar toen moeten identificeren aan de hand van een tatoe op haar enkel, want ze was niet meer aantoonbaar. Ze wisten zelfs niet dat ze eigenlijk een blank meisje was, want dat kon je niet meer zien. Ze heeft daar waarschijnlijk 4 dagen gelegen en dat maakt het ook zo ontzettend ondragelijk! Er is autopsie gedaan en daaruit is gebleken dat ze aan een natuurlijke dood is gestorven. Er is niks gevonden van overdosis medicijnen of misdaad. Ze lag vredig in haar bed, zo hebben ze het omschreven, en ze is in haar slaap overleden. Haar poezen Bandit en Smokey hebben we daar de volgende dag weggehaald. Ik had ze graag willen hebben, want ik wist hoeveel ze voor haar betekende, maar dat kon niet. Bij mijn ouders konden ze ook niet, dus zijn ze naar het asiel gebracht. Vreselijk!!! Ik heb alles op alles gezet om te zorgen dat ze snel een nieuw baasje kregen en dat is me gelukt. Die zitten nu in Krommenie bij hele lieve mensen met een tuin en zijn saampies bijelkaar. Maaike is naar Limburg overgebracht. We hebben haar niet meer kunnen zien. Dat was heel erg moeilijk... het was zo onwerkelijk om afscheid te moeten nemen van een dichte kist. Mijn moeder en ik hadden nog zoiets van; we maken gewoon die kist open... maar dat hebben we toch maar niet gedaan, omdat het ons echt werd afgeraden. De dag van Het afscheid was heel moeilijk, maar heel mooi. We hebben veel steun gekregen en het heeft me heel goed gedaan om te weten dat er zoveel mensen om Maaike gaven. Bij mij blijft ze in herinnnering als me kleine zussie waar ik lief en leed mee heb gedeeld. Heb het wel altijd heel moeilijk gehad om te accepteren dat ze zo ontzettend veranderd was na het ongeluk, een hele andere zus met een totaal ander karakter en met eigenaardigheden die wel bekend zijn na een coma. Maar ze was een knokker en daar had ik veel respect voor. Je kon soms vreselijk met haar lachen. Vooral onze pesterijtjes van vroeger, toen we elkaar het leven zuur konden maken, daar konden we nu uitebreid over lachen. Dat hebben we nog gedaan toen ze bij mij was 1 maand voordat ze stierf. Ben blij dat ik die site voor haar heb gemaakt: www.respectance.nl/Maaike Visch Maaike is 35 jaar geworden. Maaike, we keep in touch! Ciao, Steef

We hadden afgesproken dat ik je elke keer zou bezoeken als ik Nederland was. Ik was nog bij je langs geweest, je was niet thuis. Ik ging op Google om te kijken of je een telefoon had om je te bellen en om je te verassen dat ik in Nederland was. Maar ik kreeg een onaangename bericht van jou overlijden. Maaike dit is heel nieuw voor mij en ik zal je zeker missen. Maar omdat onze afspraak nu niet is doorgegaan, wil ik je vragen om even geduld te hebben met onze afspraak, maar dat ik bij je langskom is zeker.

Nouda

14 years ago

Hoi Pim, dank je wel voor je reactie; helaas hebben wij je adres niet gevonden in haar adresboekje. Wil aub ff contact opnemen: lauravisch@planet.nl

Het is alweer 1 jaar geleden dat Maaike is overleden. Het is nog steeds niet te bevatten dat ze er niet meer is. Gelukkig blijven alle herinneringen aan haar voortbestaan en ik weet zeker dat Maaike met een grote glimlach over jullie waakt...... Ik wens jullie heel veel liefde en sterkte toe, dikke knuffel van uit New York, Anneke

Ze zeggen dat het slijt maar het gemis wordt er niet minder door, het slaat op de meest onverwachte momenten toe, om de kleinste dingen of woorden. En toch moeten we verder zonder en dat is iets waar we maar niet aan willen denken sterkte

Hai Steef, Al een jaar voorbij...nog steeds niet te bevatten,ik wens jullie alle sterkte en kracht toe, om met dit verlies om te gaan. Liefs, Nicole.

Het is vandaag precies een jaar geleden dat Maaike is overleden. Nog elke dag mis ik haar! Af en toe wil ik de telefoon pakken om haar te bellen en het is iedere keer pijnlijk wanneer ik weer tot het besef kom dat dat niet meer kan. Lieve zus van mij, ik mis je en hou van je! Je grote zus.

Ik mis je nog steeds en elke dag! Kon ik je maar effe bellen ofzo... effe bijkletsen hoe het daar is... Misschien in mijn dromen?

ik ben ff sprakenloos lieverd we hebben zo onze dingen mee gemaakt(leuke dingen) nou hoor ik dat je r niet meer bent ik........ altyd lachen vrolijk en sterk ik wens de familie sterkte en veel kracht om door te gaan zonder jouw lief rust zacht liefs ramond

Nouda

15 years ago

Beste ramond, harteijk dank voor je lieve reactie. Ik heb jouw adres niet kunnen vinden in Maaike's adresboekje, dus helaas konden we je niet op de hoogte brengen vanhaar overlijden. Hoe ben je het te weten gekomen? Via Steve (Dabbe) of John? Nouda

Ik heb Maaike gekend als een vrolijke en altijd oprechte meid en ik heb met haar altijd ontzettend veel plezier gehad. Maaike en ik hadden de laatste tijd alleen telefonisch kontakt. Maar dan kletsten we soms wel twee uurtjes over van alles en nog wat. Ook haalde we veel herinneringen op over wat voor ongein we wel niet hadden uitgehaald, daar konden we nog steeds na heel wat jaren van in een deuk liggen. Ik zo'n grote reus en zij zo'n klein grietje. Met het overlijden van Maaike kom ik tot besef hoe kort het leven eigenlijk kan zijn en dat je moet genieten van elke dag. We hadden dan wel niet zoveel kontakt, maar heb heel veel leuke herinneringen aan haar en daar ga je dan toch over nadenken en komen er steeds meer herinneringen naar boven.Zo denk ik aan haar ouders, Nouda en Gert, die ik mij herinner als twee warme, liefdevolle ouders. Om maar een voorbeeld te noemen: dat kopje thee drinken aan de keukentafel en interesse hadden wat we op school hadden gedaan. Ik wens jullie voor de toekomst heel veel sterkte en kracht toe met het verwerken van het verlies van Maaike. Marianne Schomakers-Kouachi

Eigen huisje in de Venserpolder...ipv. Kantershof. (ik woon er nog steeds,automatisme denk ik?) Liefs Nicole.

Als ik mijn herinneringen aan Maaike ophaal...komt het eerste in mij op...dat we altijd kikkertjes(snoep) in het recreatiegebouw gingen kopen...samen met Steef,stiekum in de auto van paps.(maaike ging altijd mee...anders zou ze ons verlinken haha! Ik herinner mij nog goed dat ze dat vreselijke ongeluk kreeg,en ook dat ze onwaakte uit haar coma...wat een wonder..en wat een angst! Later een eigen huisje in kantershof...wat was ze trots...en ze flikte het maar mooi,om een zelfstandig leven te leiden...een echte knokker! Ik herinner mij ook haar maatje Stevan...dat waren echt 4 handen op één buik. Eigenlijk alleen maar goede herinneringen aan een meid met een dosis humor,doorzettingvermogen,en haar liefde voor dieren. Ik wens Steef en haar ouders alle kracht toe ,om dit verlies te verwerken. Liefs, Nicole.

Maaike, ik heb je nooit gekend, maar wel je ouders. Ik ben erg geschrokken door het bericht dat jij zo jong al bent overgegaan. Ik heb een kaarsje voor jou en je ouders gebrand met de kerst. Fokje Meijer.

De lichtjes in je kerstboom Stralen feller dan voorheen Heel symbolisch geven ze jou een stukje kracht te leen Elk lampje staat voor iemand die in gedachten naast je staat Voor iemand die je hart zal warmen als het even niet meer gaat. Liefs voor jullie allemaal, want het valt niet mee... Steef

Lieve Maaike, Voor mij was je mijn kleine zusje, zo voelde dat. Samen op vakantie, samen spelen, samen lachen, samen huilen, samen een sigaretje roken, samen kanoeen, samen praten, samen koken, samen geheimen delen, SAMEN is niet meer! Ik mis je lach, je aanwezigheid, ook al was dat niet meer zo vaak als vroeger. Ik hou van jou en zal dat blijven doen, zal je niet vegeten en je eren voor wie je was. Ik hoop dat je kan neerkijken vanaf waar je ook bent met dezelfde lach als toen je nog in leven was. Je nicht Cleo

Stephanie

15 years ago

Heel mooi en zoals het was......altijd samen met jullie drietjes. Op vakantie naar Frankrijk, weet je nog? Achterover duiken, dan deed ze jullie, haar grote zussen na. Gelukkig hebben we dat nog op de film. Lieverd je bracht me tot tranen. Nouda en Gert

Ik kan zo een aantal momenten opnoemen als ik aan Maaike denk, we verschilden veel van leeftijd maar wat hebben we (samen met mijn zussen Brigitte en Nicolle) veel tijd in kantershof doorgebracht. En wat mij nu als eerste te binnen schiet is het zingen en dansen van Maaike samen met Stephanie op de bruiloft van mijn ouders. In het verenigingsgebouw van Kantershof, waar mijn ouders een zaaltje hadden gehuurd hielden die twee niet meer op. Wat ik eigenlijk nog fijner vind is dat ondanks dat we elkaar al jaren niet meer gezien hadden, ik Maaike van de zomer nog tegen gekomen ben op de Poort en wij samen zo'n 3 kwartier hebben staan praten, ja Maaike praatte voornamelijk en aan het eind heeft ze nog beloofd om een keer langs te komen, telefoonnummers uitgewisseld en helaas heeft dat niet meer plaats gevonden. De wereld was daarna even oneerlijk, voor mij omdat mijn man onverwachts overleed en voor de familie Visch omdat ze zo snel afscheid hebben moeten nemen van Maaike. Monique van de Hee-van der Steeg

Ik kende je van het volksdansen, samen dansten we heel wat uurtjes samen. De optreden. We kwamen geregeld bij elkaar thuis, spelletjes spelen, eten, logeren. Paard rijden deden we ook nog samen. Vele uurtjes samen doorgebracht op de ponyclub. Van jou heb ik veel dingen geleerd wat niet "mocht" :-) De dag dat je ongeluk kreeg weet ik nog heel goed. We gingen samen naar huis fietsen vanaf de ponyclub. Bij mijn huis stopte je nog even, even praatje gemaakt. Toen moest je nog alleen een stukje fietsen en daar op die plek is die fatale ongeluk gebeurd. Ik zag je pas weer toen je uit het ziekenhuis kwam. Wat ben je dapper geweest. We gingen allebei een eigen leven leiden. We zagen elkaar hier en daar weleens..... Toch schrok ik van dit bericht.....Lieve Maaike rust zacht! Liefs, Anne-Marie

Ik ken je Maike vooral van je jonge jaren toen ik dagelijks bij jullie over de vloer kwam en ik en je zusje het vaak over ballet en liefdes hadden. Maar jij ging liever paardrijden en meid ik gaf je geen ongelijk! Spannende dagen meegemaakt toen je je ongeluk kreeg en ik bij jullie was wat waren we geschrokken maar zelfs ik je coma deed je lekker waar je zin in had Ik zal je missen blijf ook daarboven lekker eigenwijs jezelf zet lekker de boel op stelten Je hebt er voor gekozen om altijd je eigen weg te gaan wat was / ben je sterk meid! Wellicht kom ik je ooit nog een keer tegen in een andere vorm Doen we een borrel op mijn kosten! Liefs, Heel veel dikke knuffels, Iboya

Lieve Maaike, zo onverwachts en nog steeds niet te bevatten, zomaar uit je jonge leven weggerukt, alleen de vele herinneringen zullen blijven. De tijd dat we elkaar bijna dagelijks zagen en spraken hebben we veel gedaan, meegemaakt en vooral gelachen. Vooral als John er ook bij was dan raakte onze dosis humor niet uitgeput! Soms hadden we buikpijn van het lachen! Plezier maken, geintjes uithalen, veel lachen en een flinke dosis doorzettingsvermogen, creatief, zelfstandig zijn, een " tikkeltje" eigenwijs zijn en er goed verzorgd uitzien liepen als een rode draad door je leven. Ik moet nog lachen als jij weer eens koppig en eigenwijs was, dat je dan zei dat dat kwam omdat je sterrenbeeld "Stier" was. >> jouw statement was dan; Stieren zijn ook vaak koppig en eigenwijs!! >> Dus ik kan er niks aan doen!! De zomers dat wij bijna elk weekend naar het kwakoe festival gingen was ook altijd een hele happening. Ik weet nog goed dat je op een zaterdag mij kwam ophalen, maar dat wij eerst weer terug naar jouw huis moesten gaan omdat je te zomers gekleed was en dat het buiten toch wat te frisjes was!! ipv dat je bij thuiskomst een jasje of vestje aandeed ging je je weer helemaal omkleden omdat de outfit wel bij elkaar moest passen (incl. de schoenen en sieraden). Ook vond je het leuk om je eigen sieraden te maken en van kleding weer iets anders te maken door iets toe tevoegen of weg te halen. Lieve Maaike zo heb ik nog vele en vele leuke herinneringen van jouw en deze zal ik altijd met mij mee dragen. Lieve Maaike Rust zacht Veel liefs Anneke

Stephanie

15 years ago

Dank je wel voor deze mooie herinneringen. Allemaal heel herkenbaar. Liefs, Steef

Maaike,je was een eigenwijze maar ook lieve en vrolijke meid, en niemand wilde jou dan ook kwijt. Helaas heeft het lot anders beslist over jou,ondanks jouw doorzettingsvermogen want die bleef je altijd trouw. Je bent te vroeg van ons heengegegaan,maar blijft wel in ieders hart voortbestaan. Veel liefs Jaap,Marleen en Chelly.

Maaike herinner ik als vrolijke meid met heel veel humor. Vooral grapjes van haar zelf kon ze zeer waarderen. Maaike ik hoop dat je daar boven veel grapjes maakt en iedereen aan het lachen krijgt. Dag lieve Maaike. xxx Jacqueline

Stephanie

15 years ago

Wat lief van je Jacq! Dikke kus, Steef

Een paar jaar geleden kreeg ik Maaike onder mijn hoede. Samen op zoek naar een leuke baan!! Heel wat uurtjes hebben we bij mij aan mijn buro doorgebracht en achter de computer om te bedenken wat ze zou kunnen en waar ze plezier in zou hebben! Ze heeft een hele tijd gewerkt bij Boer Floor in Amsterdam Zuid-Oost. Daar deed ze het hartstikke goed. Ze had de supervisie over de konijnen en hielp natuurlijk ook met allerlei andere dingen mee op de kinderboerderij. Na deze werkplek heeft ze nog een tijdje in het archief gewerkt, en daarna ging ze werken op Kriekenoord. Ik heb Maaike gekend als een vrolijke meid, een echte doorzetter!!! Het kwam voor mij als een enorme schok dat ze zomaar uit het leven is weggerukt, ik zal haar niet zo snel vergeten!!!! Ik wens de familie veel sterkte, Marleen Consulent PantarAmsterdam

We hebben zeer prettig met Maaike samengewerkt. Ze heeft zich hier laten zien als een harde werker, die openstond voor alle ontwikkelingen voor haar carriere. Het mocht helaas maar van korte duur zijn nu ze zo is weggerukt uit haar jonge leven. We wensen U veel sterkte met het verwerken van dit verlies. Stephanie Hoeseini, personeelsadviseur Maaike Verburgh, J.Singels, B. Liva, werkleiders (Pantar Amsterdam)

Voor ons, oud-Bijlmerdriegangers was Maaike een vrolijk pareltje in onderwijsland. Zij en jullie hebben veel problemen gekend na dat vreselijke ongeluk, maar het pareltje bleef! In de kaart schrijven jullie "ïn dankbare herinnering" en dat zijn ook onze gevoelens en denken wij, ongetwijfeld die van velen. Wij hebben Maaike op ons netvlies als het meisje van toen. Dat is een mooi beeld en dat houden we bij ons. Yvonne en Andre

Maaike heeft als kind na haar ongeluk zo gevochten om in leven te blijven. Met jullie steun en inzet heeft zij toch een gelukkige tijd gekend. Ze was een doorbijter! Gewoon je eigen leven willen leven en ondanks de handicaps, niet als 'kasplantje' bij pa en moe vertroeteld willen worden. Dat vind ik knap van haar en van jullie. Onze goede herinnering aan haar: een vrolijke Maaike op je feestelijke 65e verjaardag afgelopen februari. Liefs, sterkte, Anthonie en Marian

Onze herinnering aan Maaike is van voor het ongeluk. Maaike was een klein pienter meisje met slimme oogjes. Zij wilde graag met de groten mee doen. Zij was vrolijk, bij de hand en inteligent. Haar grote zus Stefanie was in de buurt om haar bij te staan als het even te moeilijk was. Ik zie haar nog met een spelletje thuis, op Linda's verjaardag. Een touwtje met een potlood er aan om haar middel gebonden en een fles waar zij het potlood in moest krijgen. Op haar hurken, haar schoenen uit en met een grote knol in haar rechter hiel van haar maillot, kreeg ze dit met gemak voor elkaar. En haar stralende lach dat ze dit kon. Wim en Sonja Emmelkamp

Ik ken Maaike al vanaf de lagere school en waren altijd heel erg close. Ik kan me herinneren dat ik altijd bij haar was. De laatste jaren hadden we geen contact meer. Ik was ook erg geschrokken toen ik het bericht kreeg dat ze er niet meer was. Heel veel sterkte voor Nouda, Gert en Stephanie. Liefs, Wendy

Maaike, er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan je denk. In alles wat ik doe en waar ik ook ben, je bent altijd in mijn gedachten....

Lieve Steef, Ik ben blij dat ik Maaike nog heb mogen ontmoeten op haar 'mooist' eind augustus dit jaar. Een nieuw kapsel, nieuwe make-up en aan de vooravond van haar nieuwe baan. Ze leek -en was dat volgens mij ook- heel gelukkig. Ik weet nog dat ik bij je aan de deur stond om je te vertellen dat je Frank moest bellen omdat er iets met Maaike aan de hand was. Wat was je sterk toen je naar je ouders ging om het vreselijk bizarre 'nieuws' te vertellen.. Haar uitvaart was heel bijzonder, want het ging helemaal over háár, háár leven, háár zorgen, háár gevecht en háár eigenaardigheden. Mooi dat je deze tribute aan je zusje brengt. Je bent een kanjer. Veel sterkte, ook voor je vader en moeder. Liefs, Mir.

Bedankt! Ik wil graag iedereen bedanken voor alle steun betuigingen en lieve woorden. Voor mijn ouders en mijzelf zijn dit onze steuntjes in de rug. Vooral de lieve dingen die over Maaike zijn geschreven geven een enorme steun. Het is fijn om te weten dat heel veel mensen van haar hielden. Bedankt! Ook namens mijn ouders... Steef

Hi Steef, mooi hoe je het leven en overlijden van je zusje hebt omschreven. Het geeft haar extra waarde hoe triest het ook is.Ik wens je veel kracht en steun van de mensen die van haar en jou houden.X Peter Kremer