Hierbij heb ik 2 foto´s toegevoegd van afgelopen zomer. Teacke was afgelopen zomer van 21 juni tot 20 aug in Kenia. Ik was van 9 juli t/m 29 juli in Kenia. Teacke is bij Noah op zijn verjaardag geweest. Toen ik in Kenia was zijn we 10 juli bij Jitske op bezoek geweest. Ze heeft verteld over de dingen die we konden bezoeken in Nairobi. Wat de gebruiken waren en ze heeft ons nog wat tips gegeven. Erg gezellig. 20 juli hebben Jitske, Edwin, Noah, Marije en Odette mij opgehaald. We hebben de safariwalk gedaan erg leuk. Hiervan zijn de foto´s ook. Het viel mij op dat Jitske een erg rustig, kalm en geduldig persoon is. Ook met haar kinderen. Als een van de kinderen even niet wilde mee werken, had ze het geduld en nam ze de tijd om het toch zo te krijgen hoe zij wilde. En ze bleef kalm. En hoe ze door het hele drukke verkeer van Nairobi reed. Prachtig om te zien. Ik had het niet aan gedurfd. Maar zij was het al helemaal gewend. Later zouden we nog eens langs gaan, en we zouden nog eens naar de giraffen. Maar dat is er niet meer van gekomen ivm Jitske haar werk. Teacke is later nog bij haar langs geweest om de hagelslag te brengen die we hadden mee genomen. De dag voor dat Teacke weer weg ging kon hij haar niet meer telefonisch bereiken. Hij wilde nog even langs gaan om afscheid te nemen voor dat hij naar huis ging. Achter af bleek dat ze toen al in Nederland was. We hebben bewondering voor haar en Joep en hun gezin, voor het leven wat zij hadden. Dat ze met z´n allen deze uitdaging aandurfden om in Kenia te gaan werken en te wonen. En met grootse plannen om nog meer te kunnen betekenen voor andere mensen.

Maart j.l wij van de rommelmarkt com waren de spullen aan het opruimen voor de rommelmarkt welke opgeslagen lagen bij Siem en Griet haar ouders in de loods.Jitske en Joep en de kids kwamen ook even kijken,ze zouden die volgende maandag weer terug gaan naar Kenia, of er nog wat voor de kinderen bij zat , nog een heel goed gesprek gehad met Jitske over wat ze deden vond het heel fijn dat we ook met de opbrengst een goed doel steunen Jitske en Joep.Ik zie ze nog lopen ,gelukkig, kinderen hadden mutsen op en wanten aan ,ze vonden het toch wel koud voor hun .geen woorden te bedenken,alleen stil zijnwe, hebben een kaarsje gebrand en in gedachten bij Jitske haar Fam, prachtige vrouw met een goed hart wat ze in Kenia liet zien.

Jitske De eerste keer dat we je ontmoeten, was voor ons allemaal een verrassing. Karin van Zwol zou komen oppassen, maar er was iets tussen gekomen. Zij wist nog wel iemand die goed met kinderen om kon gaan en aan wie we onze kinderen met een gerust hart konden toevertrouwen. Ze woonde in de buurt... En daar was je dan… Een leuke jonge studente die het meteen zag zitten om op te passen. Onze kinderen waren later vooral onder de indruk van je klarinet. Ze vonden het mooi om ernaar te luisteren als je wel eens bij ons oefende. Het is voor Petra de aanleiding geweest om ook klarinet te gaan spelen. Henk had op één van zijn liedjes (op verzoek van Wim de Brabander) een klezmer-tegenstem voor klarinet geschreven. Jij viel voor hem in toen we dit wilden uitvoeren op een gemeenteweekend. (We zagen de foto van deze uitvoering pas terug in de herinneringsfilm). Wim vond dat toch te spannend, maar jij deed dat zó leuk en goed, dat je definitief ‘ontdekt’ was door het muziekteam van Salem. Je kon niet langer bescheiden doen over je kunsten... Je hebt daarna nog heel regelmatig de muziekgroep versterkt. Er moest natuurlijk wel een speciale ‘bes-versie’ komen van alle Opwekkingsmuziek. Na Afrika zijn die weer terecht gekomen bij Daniël die ze nu voor saxofoon wil gebruiken. We hebben een aantal jaar bij elkaar op kring gezeten. Je was serieus op zoek om God beter te leren kennen en als je vragen had kwam je daar gewoon mee. Ook je vriendin Nynke zat op die kring (en Rumold ook), dus dat was heel gezellig. Tijdens jullie periode in Nairobi hebben jullie ons altijd op de hoogte gehouden met de nieuwsbrieven. We hebben je bewonderd om je moed tijdens het werken bij Medair. Je vertelde wel eens over tochten door de jungle wat niet iedereen je na zou doen… Ook door gebieden zoals Sudan waar nog gebombardeerd werd. Ook de zorg voor moeders met babies, het consultatiebureau, sprak me erg aan, ik herinner me nog een foto dat je een baby moest wegen in een doek aan een haak. Onze oudste dochter, Hanneke, maakte wel eens plannen om jullie later op te zoeken, omdat ze graag een keer naar Afrika wilde gaan. De laatste keer dat ik (Edith) je heb opgezocht, zaten we heerlijk op de schommelbank in de tuin van Joeps ouders. Het was mooi weer en Joep en de kinderen hadden emmers vol appels verzameld en ik kreeg een tas vol mee. Je zag er zo goed uit en je kon je aardig redden, ook al was je nog niet van de wonddrain af. Jullie maakten plannen om in de Roghorst te komen wonen. Het leek ons erg leuk als jullie zo dicht bij ons kwamen wonen. Welke school zou het beste zijn voor de kinderen en waren er wel leuke speeltuintjes in de buurt? Henk zag je als laatste in het ziekenhuis toen we gingen bidden met de oudsten. We hebben toen heel veel besproken ook: zorg en moed hand in hand, geloof en pijn. Wat was je sterk! Helaas liep het toch anders... We zullen je altijd blijven herinneren als een stralende, sprankelende moedige vrouw.

Ik herinner Jitske als een ondernemend persoon die wist wat ze wou. Jitske heb ik leren kennen op de basisschool de Ark in Makkum. Na de lagere school was Jitske actief betrokken bij het CJV. Dit was een erg gezellige groep, vooral het jaarlijkse kampweekend. Ik heb veel bewondering voor het werk wat Jitske samen met haar gezin in Kenia heeft verricht. Mijn gedachten gaan uit naar Joep, de kinderen en de beide families.

In het afgelopen jaar heb ik het voorrecht gehad Jitske te leren kennen, als Medair-collega en als vriendin. Als ik in Nairobi was belde ze regelmatig om te vragen of ik zin had om iets leuks te doen. Safari walk, railway museum, of eten in het Ethiopisch restaurant. En heel vaak waren anderen ook uitgenodigd... mensen die ze kende en van wie ze dacht dat die ook best behoefte konden hebben aan gezelschap. Het was een bijzondere gave van haar: aan te voelen wat de ander nodig heeft. Meerdere keren zat ik alleen of verveeld te zijn, toen ineens Jitske belde met weer een bijzonder leuk idee. Ze deed dat geheel onbaatzuchtig, uit bewogenheid en liefde voor de ander. Helaas is Jitske ons ontvallen. Ik zal haar herinneren als een bijzonder, en uniek persoon. Ze was groot in haar eenvoud, oprecht in haar bewogenheid, verbluffend in haar moed, en diep in haar geloof. Ze is voor velen een bron van warmte, bemoediging en inspiratie geweest. Die erfenis leeft voort, terwijl zij nu herenigd is met haar Schepper, wie ze op aarde zo vaak heeft getuigd.

Een van de Beste Nederlandse Nummers ooit gemaakt scoort elk jaar zeer hoog in de Top 2000 van Radio 2. Lyrics Avond Nu hoef je nooit je jas meer aan te trekken En te hopen dat je licht het doet Laat buiten de stormwind nu maar razen in het donker Want binnen is het warm en licht en goed Hand in hand naar buiten kijken waar de regen valt Ik zie het vuur van hoop en twijfel in je ogen En ik ken je diepste angst Want je kunt niets zeker weten en alles gaat voorbij Maar ik geloof, ik geloof,

De laatste keer dat ik jou gezien heb was toen Marije nog een klein baby'tje was en jullie met het hele gezin over waren gekomen naar Nederland. We hebben lekker in de tuin gezeten bij Symon en Griet, de zon scheen. Ook herinner ik me jullie bruiloft. Zoals Annemarie al zei: je zag er prachtig uit! Je mooie lach, je krullen... Ik herinner me van die dag ook het liedje 'Avond' van Boudewijn de Groot dat gezongen werd. Het liedje krijg ik vadaag maar niet uit mijn hoofd... Mijn grote nicht die in Afrika zoveel heeft gedaan voor de mensen daar en nog zoveel meer had willen doen... Dat jij er niet meer bent is onbegrijpelijk... Ik ben in mijn gedachten heel veel bij mijn lieve familie en Joep en de kinderen. Lieve omke Symon: de schouders om op uit te huilen blijven! Liefs, Lotte Bakker

Als ik aan Jitske denk, dan denk ik aan de tijd dat we samen op de basisschool de Ark zaten. In die tijd was je altijd aan het keten met Annelies van Asperen. Jullie konden het goed vinden samen en hadden zeker dezelfde humor. Jullie act van Theo & Thea was geweldig. Speciaal voor de gelegenheid werden er tandjes uit een plastic bekertje geknipt en de show kon beginnen. Na de basisschool kwamen we op verschillende scholen en is het contact verwaterd. Ik wens de familie, je man en kinderen heel veel kracht voor de toekomst. Van Mariëlle Voorkamp

Ik zag Jitske voor het laatst afgelopen september. Samen met Joep, Noah en Marije was ze in Friesland. We vierden met de hele familie de verjaardag van beppe. Ik zie haar nog lopen, met een mooi zwanger buikje. Het was mooi weer die dag, zo aan het eind van de zomer. Het beeld van Jitske op die dag zal me altijd bij blijven. Ook herinner ik me de trouwerij van Joep en Jitske nog goed. Jitske in een hele mooie trouwjurk met haar prachtige, krullende kastanjebruine haar. Wat een plaatje! Wat was ze mooi! Ik geloof dat het de eerste trouwerij was die ik bewust meemaakte en dacht: 'ooh, dat wil ik ook nog een keer!' Zo mooi als de dagen zijn waarop ik me Jitske herinner, zo verdrietig was de begrafenis gister. Waarom, waarom, waarom? Lieve, lieve familie: ik wens jullie alle kracht toe bij dit verlies. Weet dat ik heel veel aan jullie denk en dat ik in gedachten bij jullie ben. Veel liefs, Annemarie Bakker

Myn oantinken oan Jitske is de tyd die't we op basisskoalle 'de Ark' yn Makkum trochbrocht hawwe. Tegearre mei Annelies foarme se dé 2-ienheid fan'e klasse. Ik mien my te herinnerjen dat Jitske en Annelies sa close wienen dat se op in bepaald stuit troch in master of juf út elkoar helle binne en apart fan elkoar yn de klasse kamen te sitten. Ik fún dat sa sneu, der wie immers neat op harren oan te merken. No begryp ik it idee der efter, it wie fansels foar beiden ek goed om contact te hawwen mei de oare bern. Nei de basisskoalletyd ha we elkoar spytich genoch nea wer troffen. Mar de ferhalen die't ik yn de rin fan de jierren fan ús mem oer Jitske heart ha makken yndruk. It wurk wat se fersette foar (jonge) minsken die't it hurd nedich binne, paste ek precies by de Jitske die't ik as famke koe; waarm en behelpsum. Doe ik ôfrune sneon de advertinsjes yn de Ljouwerter krante stean seach bin ik ferslein efter de laptop sitten gien om te Googlejen. Ik kaam al gau op de side fan 'Joep en Jitske in Afrika'. De foto's en ferhalen fan dizze webside én de herinneringen oan Jitske fan oare minsken ha my dien beseffen dat Jitske in hiele bysondere frou wie... Ik winskje Joep, de bern en alle neibesteanden alle krêft ta om dit ferlies te ferwurkjen. Tsjomme Ozinga

ik hoorde het vorige week bij mijn schoonvader. je krijgt dan echt een klap in je gezicht als je hoort dat je oud-klasgenootje er niet meer is. je bent elkaar al jaren geleden uit het oog verloren, maar hoort wel wat en zo. en dan hoor je dit. ik heb met haar op de ark altijd in de klas gezeten en wel eens een feestje gevierd op 't houw. met annelies was ze toen onafscheidelijk. veel met de dames gelachen toen. en og een jaartje met ze in de brugklas op de bogerman gezeten en meteen maar een kamp georganiseerd. was een feest! Haar broertjes hebben beide nog bij ons in de bakkerij gewerkt dus dan verlies je haar niet meteen uit het oog. maar dan hoor je dit... echt onbegrijpelijk! ik wens haar familie en vrienden heel veel sterkte toe in deze moeilijke tijden.

Jaren heb ik met Jitske gewerkt bij Lunchroom De Halte in Makkum. Wat schrok ik zaterdag toen in de krant las en bij de overlijdensadvertenties Jitske Brouwer zag staan. Ik dacht het kan toch niet Jitske uit Cornwerd zijn, want die is net zo oud als ik ben. Maar helaas het blijkt wel Jitske te zijn. Ik herinner mij Jitske als een sprankelende vrouw, die altijd lachte en vrolijk was. Goh wat hebben wij leuke tijden gehad bij Pam en Marianne. Met ons vaste clubje hebben we daar jaren gewerkt en leuke uitjes van de fooienpot gehad. Ik wens Joep en de kinderen en de beide families heel veel sterkte en kracht toe. Hillegonda Mensonides-Koops

Ik wil het niet geloven dat jitske er niet meer is. Wij zaten samen in de zelfde klas op onze school in Makkum. Ook al zie je mekaar jaren niet, je weet dat ze lekker gaat en dan gebeurd dit. Echt vreselijk. Jan Simon, ik ga je snel opzoeken. Dat is beloofd. Sterkte. Koert Oostenveld

ik herinner mij Jitske als lief, behulpzaam en altijd vrolijk