Gelukkige verjaardag keppeke

Een week vol feest,dat zou het moeten geweest zijn. In plaats daarvan wordt het een week vol herinneringen aan jou. Hoe je zou genoten hebben van het feest en de vele cadeautjes. Het mag niet zijn maar we zullen jou verjaardag morgen in ere houden,elk jaar opnieuw trouwens. Omdat we jou niet willen vergeten en om je mama,papa en al wie ontzettend veel van je houdt te steunen. Dag Rune, hier vervandaan maar toch nog zo dichtbij...in ons hart en in ons hoofd. Gelukkige verjaardag.

Morgen zou ons Runeke "zijn " feest moeten hebben. Zijn eerste communie heeft niet mogen zijn. Het doet heel veel zeer dat we hem "zijn " feest niet kunnen geven . Dat we hem niet meer bij ons hebben om te knuffelen en samen met hem van alles te genieten. Ik hoop dat Rune morgen zorgt voor de zon zoals hij vandaag voor Nena's feestje heeft gezorgd. Hopelijk zal hij niet vergeten worden.

Vandaag is kleine olifantenbaby K geboren.Weer zo iets waar Runeke uit zijn dak zou van gaan van contentement. Zo zie je dat Rune met de kleine dingen content was. Hij genoot van de kleine dingen , de zee, een vogel die voorbij vliegt of een lieveheersbeestje die op een blaadje zat . We zouden dit allemaal ook weer moeten leren doen.'t Leven zou mss minder moeilijk zijn.

Ookal ken ik jullie niet, toch wens ik jullie alle sterkte van de wereld toe. Rune zal zeker nooit vergeten worden. Hij wordt door iedereen graag gezien en dat zal altijd zo blijven. Ik bewonder jullie kracht en doorzettingsvermogen. Hij zou supertrots op jullie zijn. Sterkte, Leslie

Je was altijd al een fan van 'Dieren in nesten', 'Het leven zoals het is de Zoo' en 'Het leven zoals het is Planckendael'. Je was amper 3 jaar toen oma Rita je door het keukenraam in de gaten hield terwijl je aan het spelen was. Met een dikke trui aan wou je perse buiten spelen, maar wat je aan het spelen was daar geraakte oma geen wijs uit. In de kap van uw trui had je een koekentrommeltje (in de vorm van een melkkit) gestopt en je ging op de houten vlonder langs de vijver zitten. Ging weer naar uw klimtoren om en terug. Een hele tijd ging dat door.... En oma zich maar afvragen wat je aan het doen was. Toen kwam het antwoord. Plots sprong je recht en kwam de keuken ingelopen met de vraag naar een spons. Toen oma vroeg waarvoor je in godsnaam een spons nodig had, kwam de kat op de koord. Je had de verzorger van Sjloegie, de zeeotter in de zoo, op tv gezien toen hij het verblijf van de otter aan het schoonmaken was, en nu was jij die verzorger. En dat koekentrommeltje? Dat was uw zuurstoffles

Ja, Rune, al een jaar geleden. Ik denk nog steeds bij mezelf; hoe is't mogelijk, zo'n schoon lief kind, die zo graag rond zijn familie en vrienden was. Konden we de klok maar terugdraaien hé. Ik denk er elke dag op. Ook Renaat praat veel over Rune, soms met de nodige fantasie erbij. Hier wordt hij zeker niet vergeten. Telkens we passeren aan jullie huis, zegt Renaat dat het daar is gebeurd van Rune. Maar waarom deed hij dat, vraagt Renaat dan! Ik geloof voor Dagmaar en Hein, en familie, dat het erg moeilijk is, en blijft ! Binnenkort de communie, en dan zijn verjaardag, 't speelt al allemaal door mijn hoofd. Ik hoop bij deze dat iedereen er steun aan heeft. Veel sterkte !! Renaat, Leen en Francis.

Natuurlijk komt er in het leven heel wat op ons af, waardoor het vaak op een rush gaat lijken. Maar ook in die drukte blijven onze gedachten nog heel dikwijls bij Rune stil staan. Ook de kindjes hier, hoe klein ze ook zijn, hebben het vaak over Rune. Deze momenten van herinnering doen pijn, veel pijn, verdriet voor wat verloren is. Maar tegelijk wijst het ons op wat belangrijk is en wat niet. "Kan Rune ons dan zien van achter de wolken", vragen Warre en June vaak. We weten het niet, maar antwoorden telkens van wel en stilletjes hopen we dat we gelijk hebben.

Verleden week zong Marte een liedje, waarvan ik de tekst noteerde, omdat het ons spontaan aan Rune deed denken. Soms heb ik verdriet, want jij bent er niet,dan kijk iknaar een bloemetje, dan kijk ik naar de regenboog, dan kijk ik naar een sterretje, ik voel tranen in mijn oog,want bij al die mooie dingen, denki k steeds aan jou, dan wil ik zachtjes zingen dat ik nog van jou hou.

Rune, voor altijd blijf je hier bij ons op Sint-Pieter, je bent er niet meer in persoon, maar je blijft in onze harten, in onze mooiste herinneringen! Trouwens hoe zouden we je kunnen vergeten, je lieve lach, je ondeugende oogskes die fonkelden bij alles wat je deed. Dagelijks worden we aan jou herinnerd in duizend kleine dingen. Je was altijd zo enthousiast, zo vriendelijk, als we in de tuin liepen en 'twas mooi weer dan stond je op uitkijk op je toren en riep ons meteen toe, ik mis het enorm, vorige week riep Nena me op dezelfde manier en echt, 't ging door merg en been, 'k hoorde jou weer roepen! Gisteren met de koers, 'k denk niet dat er hier in 't gebuurte één iemand geinteresseerd was in die koers, 't ligt ons allemaal veel te nauw aan 't hart dat jij er niet meer bij kunt zijn! Ah, Rune, 'k zie al de kindjes op den hoek hier zeer graag en ze weten dat wel, maar jij was den eersten hé, een "specialleke", voor jou had ik een boontje apart, ik kon het nooit laten om jou wat te geven van het speelgoed van Joey en Lloyd waar zij niet meer naar keken. De mooiste herinnering was toen je naar de dierentuin was geweest en ik je beloofde dat je alle diertjes uit de speelgoedbak mocht hebben die je kon noemen bij naam, je bent er efkes mee bezig geweest hé, en die oogskes van jou spraken weer boekdelen. Runeke, zo zou ik nog uren kunnen doorgaan, maar jij weet dat wel hé!! Liefs, Kristien

Keppeke, Ik was vandaag in Planckendael, zoals we ieder jaar eens naar Planckendael gingen. En jij was er ook, in de zon, in de vele lachende gezichtjes van de kinderen die er rondliepen. De koala's, de ooievaars, de poitou-ezel, de yaks, de giraffen, de neushoorns......... zelfs het tegenkomen van de verzorgers die je bij naam kent. Allemaal kleine dingen, maar allemaal dingen die me lieten beseffen dat je altijd, ja altijd bij ons bent.

De dag kruipt heel traag voorbij, weer een dag zonder u aan onze zij, weer een dag zonder dat we je kunnen zeggen hoeveel we om je geven. nonkel Rino, tante Marleen, Jentel en Martijn.

Runebloempitjes, Runebloempitjes zijn kleine grijze pitjes die ons doen stilstaan bij het verdriet. Ze laten ons naar de zomer leven om ze te kunnen planten, eerst in een bloempotje. Daarna verplanten we ze op een mooi plekje in onze tuin. Dan groeien ze beetje bij beetje en plots stralen ze weer, groot en hoog in de tuin. Ze kijken naar boven, lachen en stralen. Ze brengen alle mooie herinneringen naar hun mooie gouden kroon en dat fonkelend oog. Ze maken al die sombere dagen weer goed. En als je goed kijkt maken ze in dat fonkelende oog weer herinneringen voor het volgende jaar, zodat we met heel veel liefde en mooie herinneringen kunnen verder gaan. Zo zorgen die runepitjes dat zijn plaatsje in ons hart heel het jaar een warm plekje is met heel wat fijne herinneringen.

Rune, Ben jij het die vandaag ervoor zorgt dat de zon schijnt? Ben jij het die ons op die manier wil zeggen: Geniet,speel,wees vrolijk? Wel Rune, we zullen ons uiterste best doen maar vandaag is het toch heel moeilijk. Kijken naar Lennert en Flore doet zelfs pijn,angst om wat ik kan verliezen... Verdriet voor je papa en mama,opa en oma,al wie je liefheeft,... Ik vind het zo goed dat we via deze weg nog wat dichterbij jou en je familie kunnen zijn op dit moment. Jou terugbrengen kunnen we niet maar we kunnen de herinnering aan jou wel levendig houden. Daar moeten we voor gaan,voor altijd!

Pfff..vandaag een jaar,voor ons en voor vele weer een zwarte dag waar we door moeten,wakker worden,rolluiken omhoog en de straat zien waar het allemaal stopte maar toch ga jij zorgen voor de zon vandaag in ons hart en door enkel alleen al op jouw site te kijken door al je mooie herinneringen te lezen voelen we ons al wat beter maar het gemis gaat nooit weg.Als wij op jouw site zitten te lezen dan zegt Emma:mama Rune is in de hemel en is nu een sterretje hé bij janneke maan goh dat doet zo'n pijn om dit te horen van een 4jarige,rune vergeten doen we nooit jij blijft onze vriend.....wij missen jou....

Nu zijn het sombere dagen , maar toch komen er weer zonnige dagen. Waar fel gele velden met Runebloemen heen en weer staan te waaien. Weet dan dat Rune met zijn brede glimlach vanuit elke bloem naar ieder van ons zal zwaaien.

Iedere keer ik de plek passeer, iedere keer ik je ma of pa zie, iedere keer als ik je foto in mijn bureau zie, iedere keer ik wat voor de tekenacademie aan het uitwerken ben, iedere keer…. Heel de Legemse gemeenschap zou de klok willen terugdraaien. Het herdenkingsbord komt er en zo zorgen we ervoor dat mensen misschien iets meer nadenken in het verkeer. Zijn korte leven kan en mag gewoon niet nutteloos zijn geweest.

Verleden jaar op dit moment nam ik nog die mooie foto's van mijn Cowboy Rune. Je was onrustig , hangerig 't was net of je in je onderbewustzijn voelde dat je moest maken dat we veel aandacht aan jouw besteden omdat het je laatste dagen waren dat je bij ons was. Ho Runeke , was ik die dag maar niet teruggekeerd om te zeggen dat ik ging werken dan ging jij nooit naar me toe gelopen zijn. Ik heb daar zo spijt van ! Je was zo een knuffelkind , 'k mis je ! Jouw knuffels zijn uniek gelijk die van Nena uniek zijn en die van Jore!

Ik heb Rune nooit echt gekend maar toch denk ik er nog veel aan die bewuste woensdagmiddag 4 april. Ik moet er ook steeds aan denken als ik Nena bezig zie in de dansles, mijn gedachten dwalen steeds af naar haar broer, die ze veel te kort heeft gekend. Ook ik ben sinds die dag veel voorzichtiger geworden met mijn 2 kindjes, zeker als we in het drukke verkeer de straat moeten oversteken. Telkens als we met de auto aan jullie huis passeren, flitst de gedachte aan Rune door mijn hoofd. Ook denk ik vaak aan jullie grote verdriet, niemand kan dit volledig begrijpen. Maar je mag 1 ding zeker niet vergeten : Runeke zal NOOIT vergeten worden, hij leeft nog verder in jullie alle 4 !!!

toen ik eens met tante marleen naar oma norma ging was runeke er ook. hij had een kooi mee (voor de poes veronderstel ik) waar hij zijn koala'beerjes instak. toen hij vroeg om mee te spelen en ik dat ook deed, kon rune verschrikkelijk mooie verhalen vezinnen rond zijn koala's. de ene keer zaten zwomen ze in de zee, de andere keer waren ze bij jantje maan. ik mis je!

Als ik bij oma Rita ga mis ik jou omdat je zo goed kon spelen , niemand kon spelen zoals gij . Ik zei dan uwe hond of iets anders is weggelopen en je ging dan zoeken . Ook heb ik je eens pannekoeken zien eten je zou verwateren als ik je zag eten ondanks dat ik geen pannekoeken mag. Elke dag denk ik nog aan U en ik zal je altijd komen bezoeken waar je nu rust.

Dag Rune, 2 april 2008 staat in ons geheugen gegrift als de meest donkere dag ooit. We hebben je niet zo goed gekend maar goed genoeg om pijn en verdriet te voelen. Wat hadden we je die bewuste dag graag willen helpen,beschermen. Wat zouden we nu graag terughalen...maar de waarheid is dat we dit niet kunnen. Flore zit in de klas bij juf Siska,die heeft jou ook goed gekend,hé. Ze spreken nog veel over jou. Juf Siska zegt dat als we onze ogen sluiten we je kunnen zien. We doen dat ook,heb jij ons al gezien? Runeke,het leven zal nooit meer hetzelfde zijn zonder jou en dat moeten je papa,mama,je broer en zus,je familie dagelijks ervaren maar we beloven dat we nog heel vaak aan je zullen denken,je nooit zullen vergeten. Hopelijk sturen we zo kracht uit om het leven aan te kunnen. Straks wordt het weer zomer en de Rune bloemen zullen weer trots in de tuin pronken. Dan ben jij er ook weer...we zullen je nooit vergeten! Sophie,Hervé,Lennert en Flore

1 jaar geleden is spelen,lachen,plezier maken en alle leuke dingen doen met jou gestopt. Je was een toffe speelmaat van yana en aiko. Jammer dat we elkaar niet veel meer zagen door het werk of andere dingen. Nu besef je pas hoe kort het leven kan zijn. Vergeten doen we jou nooit Rune. Jou stralende ogen en mooie glimlach. Speelmaatje we missen je en dragen je voor altijd in ons hart.

Ook al wonen we hier niet zo lang,toch hadden we een band,je was altijd trots toen buurman riep naar jou terwijl hij aan het werken was en jij stond altijd toe te kijken op je toren.Toen we hier kwamen riep je dan naar Emmatje(zoals je ze altijd noemde)je kwam dan spelen en jeja af en toe grabbelen in de snoeppot,je was altijd zo lief en zorgzaam voor de meisjes voor Maya ging je ook zo zijn,oh wat is het jammer dat ze jou niet heeft gekend maar ooit komt er een dag dat we vele herinneringen en verhalen gaan vertellen ook over die duistere dag.Vorig jaar op 29maart was het de laatste keer dat we je hebben gezien je was dolgelukkig het was Maya's geboortereceptie en jullie waren als eerste aanwezig en had het springkasteel voor jullie alleen,hadden we het toen geweten wat er paar dagen later ging gebeuren dan maakten we met al de mensen een grote cirkel om je heen zodat er jou niets kon overkomen ,maar hellas niemand kan kijken in de toekomst .Eén ding kan ik je alvast verklappen over de toekomst dat we je altijd zullen missen...je stem in de tuin,jouw enthousiasme,je vrolijkheid,jouw blik,jouw deugdoende lach en nog zoveel meer maar natuurlijk Rune zelf...Hier thuis hebben we een hoekje voor je gemaakt,jouw lievelingsboek,jouw foto met de meisjes en een beer die zorgt voor jouw gebedsprentje,ook Emma heeft voor jou een potje gemaakt om een kaarsje in te zetten en onmidddelijk vond die een plaatsje bij jou.Emma zegt dan:"kijk omhoog,zoek een ster,zwaai ernaar en dan ziet Rune jou en kijkt naar ons en zorgt voor ons allen om sterk te blijven.Rune wij missen je en vergeten jou nooit........