Rune, Het is nu een jaar dat we leven met het gemis van je lach, je fonkelende ogen en zoveel meer. Het is raar dat zoiets moet gebeuren om mensen dichterbij te brengen, maar door wat er gebeurd is zijn wij goeie vrienden geworden van je mama en papa die mekaar steunen waar het nodig is. Shania kijkt iedere avond naar buiten voor het slapen gaan op zoek naar die ene Ster om dan te kunnen zeggen, "Kijk mama, ik zie Rune" om dan vervolgens een zoen te gooien en eens te zwaaien naar Rune. Rune, we missen je nog elke dag en zullen je nooit vergeten.

runeke na een jaar van verdriet ,ongeloof van hoop van nog meer elkaar graag zien, de zonnebloemen en veel vragen elke avond een gebedje een kusje naar de sterretjes naar jou je gebedsprentje op de kast met jou kaarsje erbij en de knuffel dat pfari gekregen heeft op de runedag van jou mama en papa nu ben je een engeltje die waakt over jou mama, papa , nena en jore over jou familie en iedereen die jou graag zie mij mooie herrinering aan jou was toen je op bezoek kwam met de klas naar de bakkerij je wilde graag van de slagroom proeven en toen tom vroeg of hij nog eens jou potje moest bijvullen fonkelden jou mooie blauwe oogjes runeke we zullen je niet vergeten

Hier enkele foto's van onze Rune !

lieve foulon

14 years ago

heel heel mooi.heel aangrijpend.

indra lapiere

13 years ago

heel heel mooi echt waar !! sterkte!!!!voor jullie en familie en vrienden xxx

Bart Haerinck

13 years ago

Dank je dat je deze beelden met ons deelt...

Heel even maar zat je bij mij. Maar vergeten doe ik nooit. Je kwam graag, genoot van de klas, spelen, dieren, mijn verhaal van de Ark. Je bloeide open op het gemak. Je kwam graag iets vertellen over je familie over wat je met papa en mama gedaan had. Je zag, ziet ze zo graag.

Rune, wat missen we je, wanneer ik je foto's meermaals herbekijk zie ik telkens je prachtige ogen weer. We missen je elke dag. Je wordt hier zeker niet vergeten, wel besef ik dat ieder van mijn gezin het op zijn manier verwerkt en daar heb ik tenvolle respect voor. Weet dat zowel nonkel Rino, Jentel, Martijn en ikzelf je nog zo graag bij ons zouden hebben. Je hield zo van feestjes, Die zogenaamde feestjes zijn zo moeilijk geworden omdat er zo'n groot gemis is. Ik bekijk zoveel mogelijk de vele foto's dat we van jou hebben. Ben blij dat je mama en wij zoveel mooie foto's van jou genomen hebben, toch zou ik er nog zoveel meer willen. Ik wil je nog zeggen: (wat ik nonkel Rino, Jentel en Martijn zoveel mogelijk zeg sedert je er niet meer bent) IK ZIE JE GRAAG! ne dikke zoen, tante Marleen.

toen ik in sonoré aan het spelen was kwam nonkel hein soms af met de kindjes. dan keek hij altijd op naar ons (ik en jentel) hij zij altijd dat hij ook graag zou een instrument bespelen.

Rune en ik hebben het pattent op de enige echte tante Brenda-knuffels. Die knuffels die ik elke dag mis, Van Nena en Jore krijg ik Nenaknuffels en Joreknuffels maar de enige die een echte tante Brendaknuffel gaf, ben jij. Als ik na een bezoekje wegging, kreeg ik er één, maar ook zomaar, als je aan het spelen was en het kwam in je op. Dan was het tijd voor een tante Brenda-knuffel. Alleen als ik alleen thuis zit, in het donker met mijn ogen dicht, dan krijg ik opnieuw zo'n knuffel. Want in mijn hoofd en mijn hart is er een kamer die NOOIT leeg staat, want die kamer is vol van jou.

Wanneer Rune kwam eten had hij graag appelmoes met worst. Daarbij kreeg hij steeds zijn eten in een plopbord. Hij was er gek op. We koesteren dit bord en het krijgt een speciale plaats in Martijn zijn herinneringsdoos.

Een goedlachse kerel, klaar om de wereld te veroveren. Hij zal hier altijd blijven in onze gedachten.